Islandii nie zapomnisz

Leżąca w "lewym górnym rogu" Europy Islandia znajduje się na granicy Oceanu Arktycznego i Atlantyckiego. Główna wyspa (a jest też kilka mniejszych, m.in. archipelag Westman Islands (isl.: Vestmannaeyjar)) położona jest poniżej koła podbiegunowego.

Dlatego lato jest tam krótkie, zimy długie i ciemne, temperatury niskie, a pogoda gwałtownie się zmienia. A ludzie? Mimo surowego klimatu zaskakująco optymistyczni. Co więcej - zarażają swoim optymizmem.

Dlatego nawet jeśli zmokniesz, zmarzniesz i trafisz na nieoczekiwanie paskudną pogodę, powiedzą ci - zobaczysz, za chwilę będzie tu pięknie.

I jest. Krajobrazy Islandii po prostu wżerają się w pamięć. Tego naturalnego i czystego piękna nie da się zapomnieć.

Na specyfikę tego miejsca niemały wpływ mają geografia i geologia.

O geografii już było, zatem kilka słów o geologicznych uwarunkowaniach. Islandia, najmłodsza część kontynentu europejskiego, położona jest na "gorącym punkcie" Grzbietu Śródatlantyckiego i słynie z wulkanów (w tym wielu czynnych - np. najwyższy szczyt kraju Hvannadalshnúkur, Hekla, Katla czy Askja).

Aktywne wulkany to ojcowie licznych gorących źródeł i gejzerów (to słowo pochodzi z islandzkiego!).

Miasta, miasteczka i mniejsze osady ulokowane są głównie przy wybrzeżu.

Stolicą Islandii jest położony w południowo-zachodniej części głównej wyspy Rejkiawik. Miasto zamieszkuje około 120 tys. osób (tyle mniej więcej, ile Płock). W okolicy, czyli regionie Höfuðborgarsvæðið mieszka ok. 190 tys. mieszkańców, czyli ponad 60 proc. ludności tego kraju.

Rejkiawik to miasto stosunkowo młode (prawa miejskie od 1786 roku), ale jednocześnie najstarsza osada na wyspie. Jej założycielem jest wiking Ingolfur Arnarson, który w 874 roku przybył nad dzisiejszą Zatokę Faxa z Norwegii. Osadę nazwał "Dymiąca zatoka" (czyli po islandzku Reykjavík) od znajdujących się tu gorących, parujących źródeł.

Śródmieście Rejkiawiku charakteryzuje... jezioro. To właśnie nad wodami jeziora Tjörnin stoi postmodernistyczny ratusz. W mieście warto także zobaczyć kościół Hallgrímskirkja, na którego wieży znajduje się punkt widokowy czy odwiedzić ogród botaniczny Grasagarður Reykjavíkur. Można też po prostu pospacerować po mieście i podziwiać charakterystyczne kolorowe domki.

Na islandzkich klifach żyje wiele maskonurów, niewielkich wodnych ptaków, przez niektórych okrzykniętych symbolami Islandii.

Innym charakterystycznym dla tego kraju zwierzęciem jest kuc islandzki, który przyjechał na wyspę wieki temu wraz z pierwszymi osadnikami. Można je niemal przez cały rok spotkać na islandzkich łąkach - przez większość czasu żyją bowiem na swobodzie, to zwierzęta przystosowane do surowego klimatu wyspy. Jednocześnie są przyjazne i raczej nie boją się ludzi.

Poza wyjątkowymi krajobrazami, gorącymi źródłami i górami-wulkanami, Islandia oferuje turystom coś bardziej nieuchwytnego - zorze polarne. Częste w tej części świata, jednak trudno przewidzieć, kiedy dokładnie wystąpią. Przydatna może się okazać ta strona: aurora-service.

Podróżników przyciągają też na Islandię lodowce i znajdujące się na nich niesamowite jaskinie.

Można je oglądać m.in. w Parku Narodowym Vatnajökull, największym parku narodowym w Europie (na zdjęciu poniżej). Vatnajökull to drugi co do wielkości lodowiec Starego Kontynentu (po Austfonna na Spitsbergenie), ma prawie kilometr głębokości i ponad 8 100 kilometrów kwadratowych powierzchni.

W końcu Islandia (z ang. Iceland) to dosłownie "kraina lodu". Około 11 proc. jej powierzchni zajmują lodowce.

Największe z nich to: wspomniany Vatnajökull - ponad 8100 km kw., Langjökull - ok. 950 km kw., Hofsjökull - ok. 925 km kw., Mýrdalsjökull - niecałe 600 kmkw - Drangajökull - 160 km kw.

Islandia jest w strefie Schengen. Mimo zniesionej kontroli granicznej, podróżujący tam Polak powinien mieć ze sobą dowód osobisty albo paszport - może być poproszony o jego okazanie.

Tamtejszy język urzędowy to islandzki, powszechnie używany jest też angielki. Niewykluczone, że na wyspie usłyszymy nasz język ojczysty - na Islandii oficjalnie żyje ponad 9 tys. Polaków, co stanowi ponad 2,8 proc. całej populacji.

Walutą Islandii jest korona islandzka (ISK). Przy płatności kartą należy mieć na uwadze, że zdarza się, że islandzkie banki pobierają z konta podwójną kwotę (jako rodzaj zabezpieczenia), która zwracają po kilku dniach na konto.

Jak przypomina polski MSZ, policja i służby celne w Islandii mają bardzo szeroki zakres uprawnień. W szczególności uprawnione są do kontrolowania pojazdów i osób nie tylko na przejściach granicznych, ale również na terenie całego kraju i w każdej sytuacji. Także noszenie w miejscu publicznym noża o ostrzu powyżej 7 cm długości albo innego ostrego narzędzia jest traktowane przez policję na równi z posiadaniem broni. W związku z tym na jego posiadanie wymagane jest specjalne zezwolenie miejscowych władz. W przypadku konfliktu z prawem karnym i zatrzymania przez policję każdy cudzoziemiec ma prawo do tłumacza i bezpłatnej pomocy adwokackiej.

Religia: Większość mieszkańców to wyznawcy Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego (ponad 75 proc.). Wśród wielu Islandczyków żywe są jednak legendy i mity nordyckie. Znana jest historia, gdy rozpowszechniona wiara w elfy uniemożliwiła władzom budowę drogi, która - co podkreślali protestujący mieszkańcy - zniszczyłaby mieszkania tych nadprzyrodzonych istot.

Także wyjątkowy skalny ostaniec - Hvitserkur, którego można podziwiać na północno-zachodnim wybrzeżu Islandii, według miejscowej legendy jest zamienionym w kamień trollem.